به چشمان خسته ام بنگر که بی تو سرد و خاموشند

به لبهای ترکیده که بی تو باده ی غم نوشند

به این پریده رنگ رخ به این آماج درد و غم

که غم هایش فزون است و ندارد دلبر و همدم

به چشمان به خون نشسته

این چشمان جز با تو عهد نبسته

مرا نیک بنگر که بی تو چنینم خسته و زار

تو گل بودی و غرق عطر و من خار

نمیدانم کدامین دست تو را از برم چید

مگر آن دست بی احساس غم دردم را ندید؟

اگر خارم و می بارم به نامیدی نیازارم

تو باشی منم هستم نباشی باز می بارم

                                                                                                 علی رنجبر